Co to jest ESG? Jak powszechne i skalowalne usługi obniżą koszty wdrożenia?

Skalowalne usługi, czyli takie, które można dostosowywać do zmieniających się potrzeb i obciążeń, odgrywają kluczową rolę w realizacji celów ESG. Dlaczego?

1. Efektywność kosztowa: Skalowalne usługi pozwalają firmom płacić tylko za te zasoby, których aktualnie potrzebują. To przekłada się na oszczędności i efektywność kosztową, co jest zgodne z zasadami ESG.
2. Elastyczność w redukcji emisji: Firmy mogą skalować swoje usługi zgodnie z potrzebami, co obejmuje także możliwość szybkiego dostosowania do działań związanych z ochroną środowiska. Na przykład, mogą korzystać z chmury obliczeniowej do zmniejszenia zużycia energii w okresach mniejszego obciążenia.
3. Dostępność i unikanie wykluczenia: Skalowalne usługi są zwykle dostępne na szeroką skalę, co umożliwia firmom docieranie do różnorodnych grup społecznych i zapobiega wykluczeniu.
4. Transparentność: Zarządzanie skalowalnymi usługami często opiera się na przejrzystych procesach, co jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania (Governance) z ESG.

Wdrażanie zrównoważonych praktyk biznesowych i inwestycyjnych zgodnych z ESG może być kosztowne. Jednak powszechne i skalowalne usługi pozwalają na bardziej efektywne i oszczędne dostosowanie się do tych wymagań. Firmy mogą skorzystać z gotowych rozwiązań, które są bardziej dostępne i ekonomiczne niż tradycyjne metody.

Zbliżające się wielkimi krokami upowszechnienie wymogów sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju wśród wielu firm wywołuje obawy typowe dla podejścia regulacyjnego. W centrum uwagi znajdują się wówczas koszty dostosowawcze, wysiłek organizacyjny i szeroko pojęty wpływ na biznesową stronę działalności, w tym współpracę z partnerami. Jest co całkowicie uzasadnione, tym niemniej koncentrowanie się stricte na stronie korporacyjnego compliance’u przesłania możliwości rozwoju konkretnej branży.

Konsekwencje podejścia dostosowawczego nierzadko objawiają się w typowych zjawiskach dla rynków regulowanych, np. w próbach przenoszenia kosztów z jednego segmentu do innego ogniwa w górę lub w dół łańcucha (tj. w kierunku dostawcy, czy też w kierunku konsumenta). To osłabia również inicjatywy usprawniające cały ekosystem i spowalnia prace nad ogólnodostępnymi i skalowalnymi rozwiązaniami, które mogłyby wspomniane koszty wdrożenia praktyk zrównoważonych obniżyć dla całego rynku. Dokładnie taki problem widać na gruncie implementacji dyrektyw NFRD, CSRD czy projektowanych przepisów w zakresie NRL, gdzie zasadnicza część dyskusji i działań toczy się wokół tego kto, od kogo jakie dane i jakim kosztem będzie musiał pozyskiwać, utrzymywać i monitorować.

Jak zatem uniknąć sytuacji, w której większe podmioty zbudują kosztowne (dla nich samych) „silosowe” rozwiązania, niedostępne – a tym samym również nieprzydatne – dla innych uczestników rynku?

Odpowiedź jest zaskakująco prosta. Musimy skoncentrować się na zachętach i zbudowaniu systemu korzyści (środowiskowych i finansowych) swobodnie dostępnych na płynnym, dostępnym dla każdego rynku przy jednoczesnym zapewnieniu pełnej zgodności z ramami regulacyjnymi dla każdego uczestnika. To nie jest akademicka teoria. Takie są właśnie podwaliny dobrowolnego rynku emisji (ang. Voluntary Carbon Market, w skrócie VCM). Odpowiednie spięcie z tym rynkiem poszczególnych ogniw łańcucha dostaw i udostępnienie zachęt usprawni sprawozdawczość, obniży koszty oraz przede wszystkim przekieruje uwagę producentów surowca, przetwórców i producentów końcowych na przyjazny dla środowiska i klimatu rozwój.